Solomonica de Winter is eigenlijk alles wat je niet zou verwachten van een schrijfsters. Weg met de stoffige duistere kamers, vol met boeken en een openhaard op de achtergrond. De Bloemendaalse zet het liefst een foto op instagram van zichzelf met een Coronaatje in haar hand.
Leon de Winter als vader
Op zeventienjarige leeftijd was het al raak. Achter de Regenboog verscheen van haar hand, waar ze al op haar veertiende aan begon te schrijven. En nog wel in het Engels, want de boeken van Solomonica de Winter zijn door iemand anders vertaald naar het Nederlands. Schrijft haar vader Leon de Winter politiek getinte boeken over maatschappelijke thema’s, Solomonica debuteerde met een fantasie crimi. Het schrijven is haar letterlijk met de paplepel ingegoten. Ook haar moeder Jessica Durlacher hanteert al heel lang de pen. Een echt schrijversgezin dus, al laat ze heldhaftig weten de boeken van haar ouders nooit te hebben gelezen. Wat Solomonica de Winter wel las? Russische literatuur en Kafka is haar favoriet.
Solomonica de Winter – Achter de Regenboog
Zoals het hoort bij een opvallende schrijfster verscheen ook Solomonica de Winter aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk om haar boek te promoten bij De Wereld Draait Door. “Voor mij is het heel onwerkelijk”, zegt ze over het succes. “Schrijven is iets heel gewoons voor mij. Opeens is er heel veel aandacht, dat is heel raar. Ik begon met schrijven toen ik acht jaar oud was. Toen was ik al geïnteresseerd in verhalen en het creëren van personages. Doordat we in San Francisco tegen een bos aan woonden gingen mijn eerste verhalen over wolven en dieren. Langzaamaan werd het serieuzer.” En wanneer schrijft ze het liefst? Dat maakt haar niet veel uit. “Soms weken niet en soms de hele dag. Schrijven doe ik het liefst in bed.”
Mensen vind ik maar lelijk
In een documentaire van de EO kwam Solomonica de Winter al aan het woord toen ze tien was. “Dieren vind ik leuker dan mensen”, zei ze toen in haar onschuld. “Mensen vind ik maar lelijk. Ze hebben geen vacht en ze mishandelen eigenlijk een beetje de dieren door ze in gevangenschap te houden. Terwijl wij ook dieren zijn, maar dan zonder vacht.” Inmiddels moet ze al opdraven op het boekenbal. Niet in een dure jurk hoor. Gewoon een shirtje waarbij haar navel zichtbaar is. Daar loopt ze duidelijk het liefst in. “Ik heb gewoon goedkope dingen aan.” Eén fotoshoot vond ze namelijk ook al wel genoeg. “Model lijkt me niets. Het duurde gelijk een uur en het was zo vermoeiend. Eén keer en dat is het.” Gelukkig maakt Solomonica de Winter wel heel veel selfies.
Haat, wraak en moord
En het boek? Achter de Regenboog gaat over een jong moordlustig meisje. Het slaat volledig niet op Solomonica de Winter zelf. “Ik heb me heel lang beziggehouden met donkere thema’s, haat, wraak en moord. Dat is fascinerend om uit te zoeken in mijn eigen werk.” De boosheid komt uit haar verhuizing. De Winter junior woont tegenwoordig namelijk weer gewoon in ons eigen Nederland. “De laatste keer woonden we drie jaar in de Verenigde Staten en had ik daar een heel leven opgebouwd. Mijn boosheid is dan ook wel wat verwerkt in Achter de Regenboog, maar van haar is het wel veel extemer.”
