Sevgi Karacaoglan is talent in Idols. In het dagelijks leven houdt deze talentvolle zangeres zich vooral bezig met haar studie maatschappelijk werk. De twintigjarige zangeres wil nu echter ook laten zien dat ze goed kan zingen en heeft daarbij wel een belangrijke boodschap. Het maakt haar totaal niet uit wat mensen van haar vinden. Ze is van plan om gewoon lekker zichzelf te blijven, ook in Idols.
Sevgi Karacaoglan had kinderdroom
Als klein meisje had Sevi Karacaoglan al een droom die met zingen te maken heeft. “Ik wou al sinds kleins af aan Junior Songfestival gaan doen, dat begon echt al toen ik heel klein was. Maar ik mocht toen niet, omdat mijn ouders zoiets hadden van: doe maar eerst studeren, een echt beroep. Vooral mijn vader had er moeite mee. Dit is een soort van onverwachte wending voor hem. Maar hij zegt: Zolang jij gelukkig bent, dan ben ik het ermee eens”, vertelde Sevgi.
Volgens de moeder van Karacaoglan is haar dochter altijd aan het zingen. Toch was ze in het begin niet heel blij met de keuze van haar dochter om het als zangeres te willen proberen. Sevgi heeft echter duidelijke standpunten. “Ik wil niet halfnaakt op het podium, ik houd daar niet van. Ik heb mijn principes, normen en waarden en ik hoop dat ik dat hier ook kan bewijzen en dat ik kan laten zien van zo kan het ook. Je hoeft geen kleren uit te trekken om er leuk en mooi uit te zien. Ik ben wie ik ben”, aldus de mooie woorden van Sevgi.
Sevgi Karacaoglan in Idols
Sevgi Karacaoglan is in 2017 te zien in Idols. Ze kiest voor Running van Beyonce tijdens haar auditie bij het programma. “Dat heb je ontzettend mooi gedaan, maar ik heb wel ook al een punt van kritiek. Er zat heel weinig noodzaak in. Als je dat erin had gestopt, dan had het echt geknald”, waren de woorden van Martijn Krabbé na afloop van de auditie. Jamai Loman had het idee dat er meer in zat. “Je hebt het goed gezongen, maar het had echt wel veel beter gekund.”
“Je hebt een heel mooi geluid, maar er zat bijna geen effort in de presentatie. Het was een beetje vlak, maar op zich geen slechte auditie”, vond Eva Simons dan weer. Ronald Molendijk vond de auditie niet goed genoeg. “Je couplet, zat je er twee, drie keer echt naast. In het refrein kwam er echt een klankje boven water, waarvan ik dacht: Er zit wel iets in. Maar ik had niet de behoefte om met je mee te rennen.”
